- blandimentum
- blandīmentum, i, n. [blandior].I.flattering words, blandishment, complimentary speech, flattery (class.; most freq. in plur. and in Tac.):II.
nec eam (virtutem) minis aut blandimentis corrupta deseret,
Cic. Tusc. 5, 31, 87:pessum dedisti me blandimentis tuis,
Plaut. Rud. 2, 6, 23; id. Truc. 2, 2, 63:multa igitur blandimenta plebi per id tempus ab senatu data,
Liv. 2, 9, 6:captus blandimentis,
Plin. Ep. 2, 19, 4:per blandimenta juvenem aggredi,
Tac. A. 13, 13; 12, 64:muliebribus blandimentis infectae epistulae,
id. H. 1, 74.—In sing., Tac. A. 14, 4.—And in poet. exuberance:cui blandimenta precesque Verbaque jactanti mitissima, desine, dixit, etc.,
Ov. M. 2, 815.—Trop.A.Any thing that pleases the senses, an object that charms, an allurement, a pleasure, charm, delight:B.multa nobis blandimenta natura ipsa genuit,
Cic. Cael. 17, 41: blandimenta vitae [p. 241] = res, quae vitam jucundam reddunt), Tac. A. 15, 64; id. H. 2, 53 (cf.:delinimenta vitae,
id. A. 15, 63 ):aestivi caloris,
Pall. Sept. 17:vecturae,
Veg. 2, 28, 37.—Of the spices, seasoning, condiments in food, Petr. 141, 8; Tac. G. 23.—Healing applications, cures:C.alia quoque blandimenta excogitabat,
Plin. 26, 3, 8, § 14.—Careful culture:hoc blandimento (i. e. blanda cultura) impetratis radicibus,
Plin. 17, 13, 21, § 98.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.